"Να θυμηθώ να είμαι εγώ."
Μια εισαγωγή στην καταγραφή των σκέψεων μου.
Κάθονται όλες μαζί σε ένα τραπέζι. Και συζητάνε. Δεν έχει πάντα σημασία τι. Συνέχεια μιλάνε, γενικά με βοηθάει. Θυμάμαι μια κυρία που είχε έρθει στη σχολή και μίλαγε για τα καπέλα της σκέψης. Απίστευτα μαρκετινίστικες αηδίες, αλλά έχει δίκιο σε ένα πράγμα, καλό είναι να σκέφτεσαι τα πράγματα σφαιρικά, απ' όλες τις απόψεις. Εμένα αυτό είναι η καθημερινότητα μου. Τουλάχιστον 5 διαφορετικοί χαρακτήρες μιλάνε μέσα στο κεφάλι μου. Εκείνη που είναι πιο λογική, η άλλη που είναι ονειροπόλα, η απαισιόδοξη, η ρεαλίστρια, η πρακτική. Σε κάθε μια απόφαση όλες συνεδριάζουν και λένε το πόρισμα. Σε κάθε σοκ υστεριάζουν, ομαδικώς. Πολύ ομαδικώς. Με χαόνουν, κανονικά. Μετά συνέρχομαι. Προσπαθώ να σκεφτώ τι λέω κι εγώ. Και μετά σκέφτομαι ποιά είμαι εγώ. Στην τελική το θέμα βρίσκεται στη δυσκολία ταύτισης με κάτι, πως άλλωστε όταν παίζουν τόσα πολλά. Τουλάχιστον όμως, μπορείς έτσι και σκέφτεσαι πολλά, σκέφτεσαι για πέντε. Δεν είναι πολλαπλή προσωπικότητα ή μερική υποκρισία. Είναι η πραγματικότητα ιδωμένη από κάθε διαφορετική ταυτότητα που ένας άνθρωπος μπορεί να πάρει. Μέσα σε μια κοινωνία που σου προσφέρει 3000 ερεθίσματα καθημερινά, σε ένα κόσμο που δομείται στο διαδίκτυο, ώπου η εργασιακή κατάρτιση βασίζονται στο πόσα διαφορετικά πράγματα μπορείς να κάνεις, όταν η ποικιλομορφία πέρα από πραγματικότητα, γίνεται και αναγκαία αρετή, ποιός μπορεί να είσαι; Ποιός μπορεί τελικά να σε κρίνει; Όταν όλοι αλλάζουμε καθημερινά, όταν ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να αναστρέψει την ύπαρξη μας; Όχι, δεν με πιάσαν τα υπαρξιακά μου. Απλά σκέφτομαι πόσο εν τέλει αποδεχόμαστε και γινόμαστε αντίστοιχα, αποδεκτοί. Σε αυτό το ιστιλόγιο, γράφω για όλα αυτά που είτε σκέφτηκα είτε με έκαναν να σκεφτώ. Πράγματα που έγιναν, ή θα γίνουν. Γράφω γι αυτά όπως ακριβώς τα βίωσα ή όπως ακριβώς τα σκέφτηκα. Και ελπίζω, το χάος του μυαλού μου, να μπορεί να μιλήσει καλύτερα απ' τη φωνή μου.
irzzy_
Μια εισαγωγή στην καταγραφή των σκέψεων μου.
Κάθονται όλες μαζί σε ένα τραπέζι. Και συζητάνε. Δεν έχει πάντα σημασία τι. Συνέχεια μιλάνε, γενικά με βοηθάει. Θυμάμαι μια κυρία που είχε έρθει στη σχολή και μίλαγε για τα καπέλα της σκέψης. Απίστευτα μαρκετινίστικες αηδίες, αλλά έχει δίκιο σε ένα πράγμα, καλό είναι να σκέφτεσαι τα πράγματα σφαιρικά, απ' όλες τις απόψεις. Εμένα αυτό είναι η καθημερινότητα μου. Τουλάχιστον 5 διαφορετικοί χαρακτήρες μιλάνε μέσα στο κεφάλι μου. Εκείνη που είναι πιο λογική, η άλλη που είναι ονειροπόλα, η απαισιόδοξη, η ρεαλίστρια, η πρακτική. Σε κάθε μια απόφαση όλες συνεδριάζουν και λένε το πόρισμα. Σε κάθε σοκ υστεριάζουν, ομαδικώς. Πολύ ομαδικώς. Με χαόνουν, κανονικά. Μετά συνέρχομαι. Προσπαθώ να σκεφτώ τι λέω κι εγώ. Και μετά σκέφτομαι ποιά είμαι εγώ. Στην τελική το θέμα βρίσκεται στη δυσκολία ταύτισης με κάτι, πως άλλωστε όταν παίζουν τόσα πολλά. Τουλάχιστον όμως, μπορείς έτσι και σκέφτεσαι πολλά, σκέφτεσαι για πέντε. Δεν είναι πολλαπλή προσωπικότητα ή μερική υποκρισία. Είναι η πραγματικότητα ιδωμένη από κάθε διαφορετική ταυτότητα που ένας άνθρωπος μπορεί να πάρει. Μέσα σε μια κοινωνία που σου προσφέρει 3000 ερεθίσματα καθημερινά, σε ένα κόσμο που δομείται στο διαδίκτυο, ώπου η εργασιακή κατάρτιση βασίζονται στο πόσα διαφορετικά πράγματα μπορείς να κάνεις, όταν η ποικιλομορφία πέρα από πραγματικότητα, γίνεται και αναγκαία αρετή, ποιός μπορεί να είσαι; Ποιός μπορεί τελικά να σε κρίνει; Όταν όλοι αλλάζουμε καθημερινά, όταν ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να αναστρέψει την ύπαρξη μας; Όχι, δεν με πιάσαν τα υπαρξιακά μου. Απλά σκέφτομαι πόσο εν τέλει αποδεχόμαστε και γινόμαστε αντίστοιχα, αποδεκτοί. Σε αυτό το ιστιλόγιο, γράφω για όλα αυτά που είτε σκέφτηκα είτε με έκαναν να σκεφτώ. Πράγματα που έγιναν, ή θα γίνουν. Γράφω γι αυτά όπως ακριβώς τα βίωσα ή όπως ακριβώς τα σκέφτηκα. Και ελπίζω, το χάος του μυαλού μου, να μπορεί να μιλήσει καλύτερα απ' τη φωνή μου.
irzzy_